Τι στιγμή, που ο Παναγιώτης Γλύκος, κάνει τη γκάφα ολκής κι η ΑΕΚ ισοφαρίζει άμεσα σε 1-1, με τον Λάζαρο Χριστοδουλόουλο, αναρωτιέμαι μέσα μου, πόσο, μα πόσο άτυχο μπορεί να είναι αυτό το παιδί. Είναι αδικία ο ΠΑΟΚ να χάσει κι αυτό το τρόπαιο και να τον σταυρώσουν, καθώς κανείς δεν θα θυμόταν τις δύο τεράστιες εμφανίσεις του με τον ΠΑΟ, στα ημιτελικά. Οι συμπαίχτες του όμως, έβαλαν πλάτη. Αυτό θα πει ομάδα-οικογένεια. Ουσιαστικά μετά το 1-1, δεν απειλήθηκε, ο Ίβιτς, του είπε στο ημίχρονο, πως είναι ο καλύτερος Έλληνας κι ο Πέδρο Ενρίκε, τον λύτρωσε, φέρνοντας το Κύπελλο στον Πύργο τον Λευκό και τη ψυχούλα του στη θέση του. Άξιζε τον τίτλο κι αυτός, τον πρώτο του στα ασπρόμαυρα. Όσον αφορά τη νέα αγωνιστική περίοδο, αναζητείται τερματοφύλακας από το πάνω ράφι. Αν βρεθεί θα αποκτηθεί, ειδάλλως δεν αποκλείω δίδυμο Γλύκου-Σιαμπάνη, με τρίτο Μελίσσα. Μπάλωμα στυλ, Μπρίκιτς, πολύ δύσκολα, θα ξαναδούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου