«Η κατάσταση έξω από το γήπεδο ήταν τρελή. Ξεκινήσαμε να πάμε με λεωφορείο στο γήπεδο, αλλά από κάποιο σημείο και μετά δεν μπορούσαμε να πάμε παρακάτω. Οι οπαδοί είχαν παρκάρει τα αυτοκίνητά τους στη μέση του δρόμου, έτσι μας πήγαν στο γήπεδο με μικρά λεωφορεία.

Κάποια στιγμή, μπήκε αέριο (σ.σ. δακρυγόνα) και στα δικά μου μάτια. Αισθάνθηκα πως κάτι έριχναν κάπου στο γήπεδο. "Τι γίνεται εδώ;", σκέφτηκα. Τα επεισόδια ήταν αναμενόμενα. Μετά ακούσαμε πως ο τελικός θα ξεκινούσε λίγο αργότερα.

Ήταν ο πρώτος μου τελικός Κυπέλλου. Είχα μία ευχή αλλά ταυτόχρονα αισθάνθηκα πως θα έβαζα γκολ. Πριν, δεν τολμούσα καν να το ονειρευτώ. Στο παιχνίδι, ο Κάμπος έπαιξε καλά σε μία φάση, το σουτ του μπλοκαρίστηκε, αλλά επέστρεψε χρησιμοποιώντας καλά το σώμα του και μου γύρισε τη μπάλα τέλεια. Δεν ήταν ένα δύσκολο γκολ για μένα.

Δεν ήταν ένα εύκολο παιχνίδι. Και οι δύο ομάδες είναι δυνατές, χάσαμε 3-0 στην έδρα τους και κερδίσαμε 1-0 στην έδρα μας. Η ΑΕΚ είναι ένας καλός αντίπαλος. Ανακουφιστήκαμε μετά το πρώτο γκολ. Στη συνέχεια ισοφαριστήκαμε, αλλά κρατηθήκαμε καλά.

Στο 81΄, πετύχαμε και δεύτερο γκολ. Ανακούφιση. Έτσι ένιωσα πως ήταν. Οι αντίπαλοι δεν είχαν μετά ευκαιρίες να ισοφαρίσουν, μόνο κάτι σουτ από τα τριάντα μέτρα. Είχα και εγώ μία ευκαιρία στο τέλος.