Την τελευταία τετραετία στην Ελλάδα πρωταγωνιστούν ΠΑΟΚ κι Ολυμπιακός. Ο Δικέφαλος πήρε τρία σερί Πρωταθλήματα και πέντε τίτλους συνολικά, αλλά οι Ερυθρόλευκοι πέρυσι επέστρεψαν στον θρόνο τους. Έτρεξαν μάλιστα ένα τρομερό αήττητο σερί μέχρι να τους πληγώσει ο Φοίνικας Σύρου και στη συνέχεια η Κηφισιά. Μέχρι και τα τέλη του 2018 η διαφορά των δύο έμοιαζε χαώδης κι όλα έδειχναν πως το σύνολο του Μουνιόθ θα κάνει το repeat. Όλα άλλαξαν όμως μέσα στο 2019. Ο Ολυμπιακός αποδυναμώθηκε (έχασε τον Μπέμε που κατά γενική ομολογία ήταν ο πιο σταθερός αθλητής του φέτος) και επανέφερε τον Αλεξίεφ, που είναι απλά ένα χρόνο πιο βαρύς από πέρυσι και γι΄αυτό αποχώρησε από τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Δεν μπορώ να κατανοήσω τη λογική της απόφασης, ειδικά από τη στιγμή που στον Πειραιά γνώριζαν πως στους 4 του CEV CUP θα βρουν μπροστά τους την πανίσχυρη Τρεντίνο. Το κενό κλήθηκαν να καλύψουν οι Ανδρεάδης και Σμαραγδής, που πρόσφατα με τη φανέλα του ΠΑΟΚ πανηγύρισαν Πρωταθλήματα. Μάλιστα, με τον Νίκο έγινε και φέτος μία κουβέντα, αλλά τελικά η υπόθεση δεν προχώρησε. Κι ενώ αυτά συνέβησαν στην ομάδα του Πειραιά, ο Δικέφαλος άλλαξε τον Σέρτζιου Στάνκου με τον Σάκη Ψάρρα, τον Χιμένεθ με τον Γκάρετ Μουαγκουτούτια και τους Δημήτρη Τζούριτς και Μπόμπα με τον Κλάπβαϊκ. Πλέον η ομάδα μας έχει ξεκάθαρους ρόλους. Η βελτίωση είναι εμφανής κι ουσιαστικά δεν υπάρχουν διαφορές. Ο ΠΑΟΚ έχει μία ξεκάθαρη υποδοχή στα κέντρα, ο ΟΣΦΠ λίγο πιο σταθερό πασαδόρο κι οι τίτλοι αναμένεται να κριθούν στις λεπτομέρειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου