Μία φορά ακόμα

Κάποιοι οπαδοί έχουν κακή αντίληψη των πραγμάτων όσον αφορά την εταιρεία ΠΑΟΚ. Αδυνατούν να πιστέψουν ή εθελοτυφλούν ή έγιναν ΠΑΟΚ μετά το 2012. Ξέχασαν μάλλον, που βρισκόμασταν και τι είχαμε περάσει. Σήμερα έχουμε ηρεμία. Μας απασχολεί μόνο το αγωνιστικό κι η εξέλιξη της ομάδας. Ούτε προσφυγές, ούτε έρανοι, ούτε καταλήψεις, ούτε παρακάλια. Και πηγαίνω στην πολύκροτη δήλωση του προέδρου, Ιβάν Σαββίδη, περί απεριόριστου μπάτζετ. Κάποιοι εκείνο το βράδυ άρχισαν να ονειρεύονται Βέρνμπλουμ, Νομπόα, Νάτχο, Πούκι, Κόντε, Παπαδόπουλο, Σταφυλίδη, Χατσερίδη κι άλλους. Όλους μαζί. Γίνονται όμως έτσι ομάδες με δέκα προσθήκες κάθε καλοκαίρι; Το είχα τονίσει και τότε, το γράφω και σήμερα. Το απεριόριστο μπάτζετ σε πρώτη φάση αγορά τις πωλήσεις. Δεν έφυγε ο Πέλκας, δεν έφυγε ο Πρίγιοβιτς, δεν έφυγε ο Μαουρίτσιο. Από τη στιγμή, που ο ΠΑΟΚ θα προχωράει στην Ευρώπη, θα εξασφαλίζει έσοδα και θα έχει την ελπίδα του Champions League, θεωρώ πως θα γίνουν 2-3 ή ακόμα και τέσσερις κινήσεις ενίσχυσης μέχρι τέλος του Αυγούστου. Βλέπετε όμως και γνωρίζετε καλά πλέον, για τον Λουτσέσκου ο κορμός του είναι η οικογένεια του, το παιδί του, η θρησκεία του. Δυσκολεύεται να εντάξει νέους ποδοσφαιριστές σε μικρό χρονικό διάστημα. Έχει τη φιλοσοφία του. Οπότε όσοι καταφέρουν μέχρι τα πρώτα παιχνίδια με τους Ελβετούς, θεωρώ πως δύσκολα θα χάσουν τη θέση τους κι αργότερα ...